Nog even gedreven ondanks de lange werkweken
Vaccinatiearts Rineke Sanders ondanks lange werkweken nog even gedreven
Ze heeft er met vrienden zeker over gepraat, zegt ze, maar of ze alles heeft verwerkt? “Het was een hele heftige periode, maar je moet ook gewoon door. Elke dag liggen er nieuwe patiënten op je te wachten. Veel tijd voor reflectie was er niet. Dat komt wel weer als het wat rustiger wordt, denk je dan.”
Als net afgestudeerd arts ging Rineke Sanders in mei 2020 als ANIOS – arts niet in opleiding tot specialist – aan het werk in het Utrechtse Diakonessenhuis. Covid-19 tierde op dat moment al welig rond in Nederland, terwijl het daarvoor vooral een probleem in Azië was. “Ik werkte op de afdeling gynaecologie en verloskunde. Na enkele maanden kwamen de eerste coronapatiënten het ziekenhuis binnen en er werd een cohort ingericht. Artsen van alle afdelingen moesten op het cohort meedraaien.”
De ene dag hielp Rineke met een bevalling, de volgende dag stond ze aan het bed van een coronapatiënt. “De abrupte overgang was moeilijk. Zo sta je aan het begin van nieuw leven en geluk, zo houd je je bezig met stervensbegeleiding. Het verschil is zo groot… Ik herinner me een ouder stel, ze lagen beiden opgenomen op het cohort. De man die afscheid van zijn stervende vrouw moest nemen. Dat heeft wel een grote indruk op me gemaakt. En de volgende dag heb je weer met vrolijke ouders en pasgeboren baby’s te maken.”
Zonder een goede vaccinatiestrategie blijft het oneerbiedig gezegd dweilen met de kraan open, dacht de jonge arts toen het aantal besmettingen in 2020 snel opliep en het cohort in het Diakonessenhuis overvol raakte. Toen de vaccinatiecampagne werd opgestart en de GDD vaccinatieartsen zocht, twijfelde ze geen moment: ze meldde zich aan. “Ik ben jong en flexibel, ik ben arts en heb altijd gezegd dat ik ook wil weten hoe het is om buiten een ziekenhuis te werken. Bovendien wil ik bijdragen aan de bestrijding van corona. Als ik het niet doe, wie dan wel?”
Rinekes eerste vaccinatielocatie was de vaccinatiestraat in Houten, de eerste van de GGD in de regio Utrecht. Net als op het cohort kreeg ze hier weer met ouderen te maken. Rineke: “In de eerste periode hebben we vooral 80-plussers geprikt. Veel mensen met bloedverdunners die zich eerst bij een arts moeten melden. Dan heb je ook even tijd om met mensen te praten. Veel mensen waren een jaar niet buiten geweest. Die kwamen helemaal opgedoft naar de vaccinatiestraat en waren dolblij een vaccinatie te krijgen en weer een praatje te kunnen maken.”
Al snel kreeg Rineke er aanvullende taken bij. Samen met drie collega’s coördineert ze 120 andere vaccinatieartsen en samen met één andere collega traint en coördineert ze 100 triagisten en 40 vaccinverantwoordelijken. Bovendien gaf ze invulling aan de stages voor mbo- en hbo-studenten op de vaccinatielocatie en hielp ze mee met het organiseren van verdiepingsdagen voor hen. “Het vaccinatiebedrijf is in korte tijd enorm gegroeid tot een geweldig grote organisatie. Dat betekent ook dat er veel taken bij zijn gekomen. Door mijn neventaken overleg ik wekelijks met de projectleiders en regelmatig met het management. We leveren input over het medische beleid en bijvoorbeeld over het efficiënt inrichten van de vaccinatiestraten. Bovendien zijn er campagnes opgezet voor doelgroepgericht vaccineren. Leuk en leerzaam werk.”
Zo komt de GGD bijvoorbeeld bij asielzoekerscentra, opvanghuizen voor dak- en thuislozen en gaat het de wijken in waar veel mensen nog niet zijn ingeënt. Recent hebben we een campagne gestart die zich richt op mensen met prikangst. “Dat zijn er best veel”, zegt Rineke. Die krijgen dan één-op-één zorg, hier draag ik zelf ook wekelijks aan bij. We proberen het echt zo laagdrempelig mogelijk te maken voor iedereen.”
Ondanks werkweken van 45 uur en soms langer klinkt Rineke nog altijd enthousiast en gedreven over haar werk. “De komende maanden blijf ik zeker bij de GGD. Ik was er vanaf het begin bij en het zou mooi zijn om tot het einde van de vaccinatiecampagne bij te mogen dragen. Het werk als arts en de directe contacten met mensen geeft me energie en de aanvullende taken zijn zeer zinvol. Nee, voorlopig zit ik hier nog wel even.”
