Betaalde met het geld dat hij als vaccinatiearts bij de GGD verdiende zijn vrijwilligerswerk op de vluchtelingenkampen in Griekenland
De coronaontkenners krijgen Jaap Wolff niet snel gek
Hij grinnikt als hij vertelt over mensen die hij in augustus voor zijn bureau kreeg. Zijn laatste maand als vaccinatiearts bij de GGD. Mensen die graag een prik tegen Covid-19 wilden waren al geweest. Weigeraars die tóch kwamen. “Ongetwijfeld door hun omgeving onder druk gezet om een vaccinatie te halen. Dan smeten ze hun papieren op tafel en kreeg ik alle argumenten te horen waarom ze niet wilden. ‘Ja’, zei ik dan, ‘op Facebook staat ook dat de aarde plat is. Gelooft u dat ook?’ Bleven ze brommen dan zei ik: ‘U hóeft niet geprikt te worden, u staat hier uit vrije wil, meneer.’ Daarna kregen ze een prik in hun donder en konden ze weer verder.”
Jaap Wolff – hij “tikt tegen de 73 aan” – is niet snel gek te krijgen. Zeker niet door coronaontkenners. In al die jaren dat hij werkzaam is als arts heeft hij geleerd dat de vastberadenheid om online wijsheden over ziektes te vinden niet altijd gepaard gaat met intelligentie.
Een vat vol anekdotes is hij ook. “Ik heb in Laos gewerkt. Daar leidde ik in een ziekenhuis dokters op. Dokters die goed opgeleid waren, die kwamen meestal uit Rusland, Frankrijk of China. Maar ook dokters die níets wisten. Meestal kwam die uit Laos zelf. Nog minder dan de verpleegkundigen die ik in Kenia heb meegemaakt toen ik net was afgestudeerd. Kwam er een patiënt binnen dan deden ze niets. ‘Waarom doe je niks?’ vroeg ik dan. ‘Dat doen we altijd zo’, was het antwoord. Ja, dat was een bijzondere tijd.”
Zijn rijke ervaring delen, nuttig zijn voor anderen en ondertussen een beetje avontuur beleven. Dat drijft Jaap. Sinds 2014 is hij met pensioen, maar dat wil niet zeggen dat hij met een glas sherry voor zijn huis in Neede zit waar hij jarenlang huisarts was en moppert dat vroeger alles beter was. “Ik ben 72, maar voel me allesbehalve oud. Toen ik las dat de GGD artsen nodig had om te helpen bij het vaccineren, heb ik me meteen gemeld. Ik wil nog graag een beetje nodig zijn.”
Tot zijn verbazing werd hij niet onmiddellijk naar een priklocatie gestuurd. Hij moest zijn papieren in orde krijgen. “Het viel niet mee om aangenomen te worden. Kijk, er zijn twee smaken: je kunt als uitzendkracht en als zzp’er aan de slag. Kies je voor optie één dan wordt alles voor je geregeld. Bij optie twee moet je dat allemaal zelf doen. Langs de Kamer van Koophandel voor je inschrijving, een Verklaring Omtrent Gedrag overleggen, je aansprakelijkheid moet je geregeld hebben – de hele boel. Gelukkig adviseerde het uitzendbureau zeer adequaat. Tegenover dat geregel staat wel een betere betaling. Ik mag wel zeggen dat je als arts een prima vergoeding ontvangt. De geldkraan stond toch open, dacht ik, dus ik heb voor optie twee gekozen.”
Niet dat dat geld in zijn eigen zak verdwijnt. Over een paar maanden vertrekt hij naar het Griekse Thessaloniki om in een vluchtelingenkamp te werken. “Dat heb ik vaker gedaan. Ze hebben daar artsen nodig. Alleen kost het geld om vrijwilliger te zijn. Vluchten en verblijf betaal je uit eigen zak.”
Hij grinnikt weer. “Dat betaal ik met het geld dat ik bij de GDD heb verdiend.”
Werken geeft hem voldoening. Niet alleen omdat hij nuttig werk doet, maar ook omdat hij werkt met enthousiaste mensen. “Dat is in Griekenland zo, met de mensen die vluchtelingen opvangen, maar ook bij de GGD. Ik werkte op de priklocaties in heel Twente. Wat een gedreven mensen kwam ik tegen. Jonge mensen, mensen die tussen banen inzaten en jong gepensioneerden zoals ik. Dat geeft echt voldoening.”
En zijn jarenlange ervaring kwam goed van pas. Weer volgt een anekdote. “Weet je dat er heel veel mensen zijn die doodbang zijn voor een prik? ‘Ik wil alleen liggend geprikt worden’, zeggen ze dan. Doodsbenauwd om flauw te vallen zijn ze. Maar het is heel gemakkelijk te voorkomen dat je onderuitgaat. Gewoon staan, benen gestrekt, kruisen bij de enkels en actief je knieën naar achteren drukken. Gegarandeerd gaat je bloeddruk omhoog. Werkt staand, zittend en liggend. De kans dat je dan flauwvalt is heel klein. Dat leg ik dan die mensen uit. Maar ja, de meesten wilden dan alsnog liggend worden geprikt. Ook goed, zei ik dan, als je maar geprikt wordt.”
